شهید محمد هادی ذوالفقاری

بسم الله الرحمن الرحیم
شهید «محمدهادی ذوالفقاری»
در ابتدا توجه شما رو به تعریف علامه شهیدمرتضی مطهری(رحمت‌الله‌علیه) از کلمۀ «سیره» جلب می‌نمایم.
سیر یعنی رفتن؛ اما سیره به معنای نوع و سبک راه‌رفتن است. آنچه به ما توصیه شده در باب الگوبرداری‌ها و عمل‌کردن‌ها شناختن سبک پیغمبر(و بزرگان دین) است.
سؤالی که باید باید باید از خود بپرسیم اینکه:
چرا باید سیرۀ معصومین، اولیا و شهدا را دانست؟ آیا چون فقط زیباست و با فطرت ما هماهنگ است؟ آیا دانستن سیره به ما انگیزۀ عمل در زندگی می‌دهد؟
آنچه قرآن در این باب از ما مطالبه دارد چیست؟ می‌فرماید: لکم فی رسول الله اسوة حسنة...
بحث الگو و اسوه‌داشتن فقط برای مواردی که برشمردیم نیست.
یک کلام: برای عمل‌کردن مطابق آن سبکی که از آن الگو گرفته‌ایم.

محمدهادی ذوالفقاری در ۱۳بهمن سال۱۳۶۷ و مصادف با شهادت امام هادی (علیه‌السلام) به دنیا آمد و برای همین نام او را محمدهادی گذاشتند.
عجیب این است که او عاشق و دلداده امام هادی (علیه‌السلام) شد و در این راه و در شهر امام هادی (علیه‌السلام)، یعنی سامرا به شهادت رسید.
کودکی را در محله شهید غیاثی گذراند. کلاس‌های ورزش‌های رزمی می‌رفت و به فوتبال خیلی علاقه داشت. در همان سن کم، برخی مشاغل، همچون مصالح‌فروشی را تجربه کرد. بعد از مقطع راهنمایی به دبیرستان شهدا رفت، اما مقدر بود غوغای درون شهیدهادی در طلبگی، آن هم در نجف اشرف قرار گیرد. شجاع بود و در فتنه۸۸ تا پای جان در برابر اغتشاشات ایستاد و از ناحیه صورت با سنگی که به سمت صورتش پرتاب کردند، گونه‌اش شکافت و مجروح شد.
الگویش شهید ابراهیم هادی بود. ارادت زیاد شهید ذوالفقاری به شهید ابراهیم هادی باعث شده بود در خلق‌وخو شبیه او باشد و او را در زندگی الگوی خود قرار دهد.
این شهید بزگوار همیشه دائم‌الوضو بودند و به مسائل مذهبی اهمیت می‌داد. مداحی می‌کرد و اکثر اوقات ذکر سینه‌زنی هیئت را می‌گفت. شهید ذوالفقاری، انرژی‌اش را وقف بسیج و کار فرهنگی و هیئت کرده بود. اخلاص هادی زبانزد رفقا بود. اگر کسی از او تعریف می‌کرد، بدش می‌آمد. هنگامی که شخصی از زحمات او تشکر می‌کرد، می‌گفت: «خرمشهر را خدا آزاد کرد»؛ یعنی ما کاری نکرده‌ایم. همه کاره خداست و همه کارها برای خداست. او جوان فعال، کاری، پرتلاش اما بدون ادعایی بود.
هادی بسیار شوخ طبع و خنده‌رو و در عین حال زرنگ و قوی بود. شهید ذوالفقاری سه بار برای مبارزه با داعش به منطقه سامرا رفت. او با نیروهای حشدالشعبی در زمینه‌های مختلف همکاری نزدیکی داشت.
او وصیت کرده بود که در ایران دفن نشود.
روز ۲۶ بهمن بود؛ بالأخره در حومۀ سامرا بر اثر عملیات انتحاری، بین سربازان عراقی و شهید ذوالفقاری به آرزویش رسید.
در نجف اشرف با شکوه تشییع شد و کمی پایین‌تر از مزار آیت‌الله قاضی (رضی‌الله‌عنه) به خاک سپرده شد.

اللهم الحقنا بهم...

گردآونده:گروه تحقیق و پژوهش موسسه فرهنگی قرآن عترت اسوه تهران
منبع:ماهنامه فرهنگی اجتماعی اسوه/شماره 141