در خودت بیندیش

کمی با خود بیندیش:
برای اینکه یک دانه، تبدیل به گیاه شود، چقدر سرمایه‌گذاری می‌کنی؟ چقدر وقت می‌گذاری؟
برای اینکه یک درخت تربیت شود، چقدر سرمایه¬گذاری می¬کنی؟ چقدر وقت می‌گذاری؟
برای تربیت یک پرنده چقدر سرمایه¬گذاری می¬کنی؟ چقدر وقت می‌گذاری؟
برای تربیت خودت چقدر سرمایه¬گذاری می‌کنی؟ چقدر وقت می‌گذاری؟

نفس تو اسراری بی¬نهایت است. هر¬چه این اسرار در مسیر تربیت نفس قرار می¬گیرد، به همان میزان اسرار شگفت¬انگیزتری در تو به این عالم ظهور و بروز پیدا می¬کند.
نگو تربیت نفس سخت است و نمی‌شود!
یادت هست که زمانی کودک بودی، معنی بسیاری از رفتارهای مادرت که تو را مراقبت می‌کرد، نمی‌دانستی.
بزرگ‌تر که شدی، شناختی که خودت از خودت پیدا کردی، دانستی که باید مراقب جسمت باشی که آسیب نبیند، باید مراقب افکار و گفتار و رفتارت باشی و...
این یعنی خودت، خودت را تربیت کردی به همان اندازه که رشد کرده بودی.
حالا رشدت را بالاتر ببر،
بیندیش که چگونه و از چه راهی می‌توانی نفست را تربیت کنی،
که بذرها و نهال‌های درونت شکوفا شود؛
آنگاه لذت‌ها خواهی برد از میوه‌های وجودت.
و این را بدان که نفست را فقط و فقط از راه آیات قرآن و کلام اهل بیت(علیهم‌السلام) می‌توانی درست و اصولی تربیت کنی و بس.
و نیز این را بدان که بحث دو تا چیز نیست که دین یک چیز است و نظام آفرینش یک چیز دیگر.
فقط فرقی که هست در میزان رشد انسان است که چقدر نفس را در مسیر تربیت قرار می¬دهد و چقدر از درون، الهامات او رشد می¬کند و به راحتی می¬بیند که احکام الهی کاملاً طبیعی است، نیاز او است، احساس او است، ضرورت زندگی او است و این‌ها دو چیز جداگانه نیست.