آرامش در خانواده

بسم الله الرحمن الرحیم
آرامش در خانواده
محیط خانوادگی و کانون گرم خانواده جایی است که تلاطم های روحی انسان به آرامش تبدیل می شود. با اینکه محیط خانواده محیط کوچکی است – اول یک محیط دو نفره است، بعد یواش یواش ان شاءالله زیاد می شود – اما اگر ده، پانزده نفر هم شدند، باز هم قوامش به همان دو نفر اصلی است. این محیط کوچک مثل یک اقیانوس، مثل یک دریای عمیق عمل می کند. این رودخانه ها را دیده اید که چطور خروشان و دیوانه وار حرکت می کنند، به دیوارها می کوبند، به ساحل می کوبند، تا به دریا می رسند. دریا جای آرامش آب های رودخانه است. آن جوش و خروش در دریا به آرامش تبدیل می شود. انسان، چه مرد و چه زن، به علت حوادث، پیشامدها، مشکلات یا خستگی از کار، دچار ناراحتی می شود. این ناراحتی های روانی، روحی، فکری و عصبی در وجود انسان تلاطم و ناآرامی ایجاد می کند. وقتی وارد خانه شد، محیط خانه و کانون خانواده باید محیط آرامش باشد و خدای متعال این طور قرار داده است. خانم هم اگر بیرون خانه درس می خواند، یا کارمند است، یا در داخل خانه کار می کند – چون کار در داخل خانه از کار بیرون سخت تر است، آنهایی که در خانه اند راحتند، نه، خانم داخل خانه کار جسمانی اش هم سخت است، کار فکری اش هم سخت است، چون مدیر داخلی خانواده، خانم است – طبعا چالش هایی دارد. این چالش ها تلاطم هایی در روح او به وجود می آورد.
... حسادت ها، اذیت ها، بدگویی ها، غیبت ها و سختی های زندگی، کار خانه، بچه داری و از این قبیل چیزها خانم ها را اذیت می کند. به مجرد اینکه شوهر می آید در خانه، مثل اینکه فرشته نجات از آسمان نازل شد برایش. این محیط می شود بهشت؛ برای هر دوتان، این محیط می شود بهشت. بد است؟ این اساسی ترین نیاز انسان است. این را سعی کنید تامین کنید. البته خب شرایطی دارد، زحماتی دارد، خیلی زحمتی ندارد، عقل یک خرده ای می خواهد؛ هم زن باید عقل به خرج بدهد، هم مرد باید عقل به خرج بدهد. همه زن ها و شوهرها باید سعی کنند این محیط آرامش بخش خانوادگی را پشتیبانی کنند؛ یعنی خودشان مایه آشوب در خانواده نشوند. مردهای بداخلاق، زن های کج خلق، مردهای بهانه گیر و زن های پرتوقع هستند که محیط داخل خانه را متشنج می کنند، دیگر آن آرامش از بین می رود، آن وقت دیگر «لِیَسکُنَ اِلیها» حاصل نمی شود. ببینید اسلام چطور حکیمانه زندگی انسان ها را به بهشتی در همین دنیا تبدیل می کند؛ اگر به شرایطش عمل شود. اما اگر چنین نباشد و خودشان این صحنه آرام، این استخر آرام را، با جست و خیزهای زیادی، با دعواهای بی خودی، با بهانه گیری های بی جا و غلط متلاطم کنند، دیگر آن آرامش نیست. قرآن در تعبیر یسکن؛ سکون، آرامش و استقرار را برای زن و شوهر پیش بینی کرده است.
آرامش یعنی چه؟ یعنی انسان از تلاطم های زندگی که ناشی از برخوردهای ناگریز زندگی انسان است، یک فرصت و یک ساحل نجات پیدا می کند. زن و شوهری که درست در کنار هم قرار گیرند و واقعا یک زوج باشند، در این تلاطم های به یکدیگر پناه می برند؛ زن به شوهرش پناه می برد و شوهر به زنش. مرد در کشاکش زندگی مردانه خود، احتیاج به لحظه آرامشی دارد که بتواند راه را ادامه دهد. آن لحظه آرامش چه وقت است؟آن، همان زمانی است که او در محیط سرشار از محبت و عواطف خانوادگی خودش قرار می گیرد. وقتی در کنار همسرش قرار می گیرد و به او عشق می ورزد، این همان زمان است. وقتی با همسر خود مواجه می شود، با او احساس یگانگی می کند؛ این، همان لحظه آسایش و آرامش است. زن هم در کشاکش زندگی زنانه خود، با بحران ها و تلاطم هایی مواجه می شود؛ چه آن زنی که در محیط بیرون از خانه، مشغول تلاش، فعالیت و کارهای سیاسی، اجتماعی و شغلی باشد و چه آن زنی که صرفا خانه داری کند.

گردآورنده: واحد تحقیق و پزوهش موسسه فرهنگی قرآن و عترت اسوه تهران