بسم الله الرحمن الرحیم
مبنای زندگی را باید در کلام اهل بیت(علیهمالسلام) جستوجو کرد.
غلط است جای دیگر و در بین کلام دانشمندان و کتب دیگری غیر از اهل بیت به دنبال زندگی برتر باشی.
پیامبر اکرم(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) میفرماید:
«قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لاَ أَطَّلِعُ عَلَى قَلْبِ عَبْدٍ فَأَعْلَمَ مِنْهُ حُبَّ اَلْإِخْلاَصِ لِطَاعَتِي لِوَجْهِي وَ اِبْتِغَاءِ مَرْضَاتِي إِلاَّ تَوَلَّيْتُ تَقْوِيمَهُ وَ سِيَاسَتَهُ». (بحار الأنوار، ج۸۲، ص۱۳۶)
اینجا خدا میفرماید، خدا وعده میدهد.
و تو این را خوب میدانی که خدا خُلف وعده نخواهد کرد.
که تو بارها این را در زندگی خود دیدهای؛
آنگاه که عبدش بودی، آنگاه که به دستورات دین عمل کردی، وعدههای راستینش را دیدی
که تحقق یافت.
حال اینجا خدا میفرماید
که اگر بندهای به دنبال اخلاص باشد،
به دنبال این باشد که رضای من را جلب کند،
در زندگی فقط به دنبال این باشد که رضای من در کجاست،
و این خط سیر زندگیاش باشد،
آنگاه منِ خدا، مدیر زندگی او خواهم شد.
آنگاه وقت عصبانیت
با زمانی که از او تعریف میکنند
با زمانی که ترس به سراغش میآید
با زمانی که تهدید میشود
و...
با هم فرقی ندارد.
همۀ حرفها و رفتارهایش یک هدف را دنبال میکند.
فقط و فقط در سیر رضایت منِ خداست.
همه در سیر طاعت و بندگی من است.
آنگاه به او اطمینان میدهم؛ اطمینان قلبی.
آنگاه آرامش را به معنای واقعی خواهد یافت.
جای دیگری به دنبال آرامش نباش
که نخواهی یافت.
آرامش فقط در خود خداست.