تاریخ وهابیت - بخش اول

بخش اول
تهداب و زیر بناهای وهابیت:
تاریخ وهابیت را باید بخشی از تاریخ اندیشه های اسلامی دانست زیرا وهابیت و اندیشه هایش

متولد خانه اسلام است و در بستر اعتقادات و اندیشه های اسلامی نشو و نمو نموده است.
با اینکه محمد بن ابدالوهاب را بنیانگذار این نهضت می دانند ولی نمی شود قدامت تاریخی این اندیشه را نادیده گرفت، اگر با دید کنجکاوانه نگاه کنیم می توانیم بسیاری از باورهای وهابیت را در عصر صحابه و تابعین ریشه یابی نمود، بعضی از آن بزرگواران نیز اجتهادات و روشنفکرمآبی هایی داشته اند که خطری کمتر از فتاوای محمد بن ابدالوهاب ندارد.
مثلأ: گریستن بر مردگان که خلیفه دوم سخت مخالف آن بود و برخلاف روش رسول خدا (ص) از آن ممانت می نمود.
امام احمد بن حنبل از ابن عباس روایت می کند که در مرگ رقیه دختر رسول اکرم (ص) و گریستن زنها برای وی فرمود: حضرت عمر زنان گریه کننده را با تازیانه خویش میزد تا گریه نکنند، رسول خدا (ص) حضرت عمر را از آزار گریه کنندگان منع نموند و فرمودند: « بگذار که گریه کنند » و نیز خود آن حضرت (ص) در کنار قبر، نزد دخترش فاطمه زهرا (س) که گریه می نمود نشست و با دامن مبارک چشمان اشک آلودش را از روی مهر خشک می کرد.
و همچنان امام احمد بن حنبل از ابوهریره روایت می کند که جنازه ای را از کنار رسول
خدا (ص) می گذراندند ، و زنانی از عقب آن گریه می کردند، حضرت عمر نمی گذاشت آنان بگریند، رسول خدا (ص) فرمودند: « به کار آنان کار نداشته باش؛ زیرا دل می سوزد و چشم میگرید. » و در صحیح امام بخاری (کتاب الحج، حدیث 1520) و در صحیح امام مسلم (کتاب الحج، باب، استحباب تقبیل الحجر الاسود فی الطواف) روایتی را نقل می کنند که جناب خلیفه دوم وقتی حجرالاسود را می بوسید می گفت: « إني أعلم أنك حجر، لا تضر و لا تنفع ، و لولا أني رأيت النبي صلى الله علیه و سلم يقبلك ما قبلتك.
_ من تو را می بوسم و می دانم که بیشتر از سنگی نیستی، هیچ ضرر و فایده نداری، و اگر نمی دیدم که رسول خدا (ص) تو را می بوسد، هیچگاه تو را نمی بوسیدم. »
در این روایت دیده می شود که جناب خلیفه هیچگونه امتیازی برای حجرالاسود قایل نبوده و در بوسیدن حجرالاسود فقط در تار رفاقت بند مانده بود.
و بسیارند مواردی که از اجتهادات و نظریات جناب خلیفه دوم رنگ و بوی فتاوای محمد بن ابدالوهاب را می توان استشمام کرد.
اما روایات زیادی وجود دارد که مخالف است با نظر جناب خلیفه دوم مثلا:
از ابن عباس است که گفت: قال رسول الله (ص) « إن لهذا الحجر لسانا و شفتین يشهد لمن استلمه يوم القیامه بحق.»
_ پیامبر اكرم (ص) فرمودند: همانا اين حجر زبان و دو لب دارد كه روز قیامت به نفع كسی كه او را با حق لمس كرده، شهادت خواهد داد.
(( مسند احمد، ج1، ص266، ح2398؛ المستدرك علي الصحیحین، ج، ص627، ح1680)) و ابن عباس گفت: قال رسول الله (ص) « يأتي هذا الحجر يوم القیامه له عینان يبصر بهما و لسان ينطق به يشهد لمن استلمه بحق.»
_ پیامبر اکرم (ص) فرمودند: اين حجر روز قیامت می آيد در حالي كه دو چشم دارد كه با آن می بیند و زبان دارد كه با آن سخن میگويد و به نفع هر كسی كه او را بر حق لمس كرده، شهادت می دهد.
(( مسند احمد، ج1، ص247، ح2215 و 2643 و 2797 ؛ سنن ترمذي، ج2، ص218، ح968))
از عائشه روایت شده که گفت: قال رسول الله (ص) « أشهدوا هذا الحجر خیرا فانه يوم القیامه شافع مشفع، له لسان و شفتان يشتهد لمن استلمه »
_ پیامبر اكرم (ص) فرمودند: در حضور اين حجر عمل خیر انجام دهید پس همانا او در روز قیامت شفاعت كننده ای است كه شفاتش پذيرفته می شود، او زبان و دو لب خواهد داشت كه به نفع هر كسی كه وی را لمس كرده شهادت می دهد.
(( مجمع الزوائد، ج3، ص242؛ كنز العمال، ح34739 ))
در خبر ديگر ابن عمر می گويد: فإني سمعت رسول الله (ص) « يقول: إن مسحهما كفاره للخطايا. »
_ همانا من از پیامبر (ص) شنیدم كه می فرمود: همانا مسح ركن و حجر الاسود موجب كفاره خطاها می شود.
(( سنن ترمذي، ج4، ص145، ح974؛ المستدرك علي الصحیحین، ج1، ص664، ح1799))
و ده ها روایت از این قبیل که در صحاح و مسانید علمای اهل سنت نقل شده است که در این مختصر نمی گنجد.