گمشده ای به نام خود( وِیژه ماه مبارک رمضان)

بسم الله الرحمن الرحیم
در ماه مبارک رمضان، فرصت را مغتنم بدان.
خودت را به خودت ارزانی کن.
خودت را در خودت بشناس.
برای شناخت خودت به بیرون سفر نکن.
چند گامی به درون خودت برو و غور کن در لایه‌های پیچیده خودت.

فراغتی ایجاد کن و خودت را در خودت پیدا کن.
روزها ساعتی را برای خودت وقت بگذار و فکر کن به خودت.
به آنچه کرده‌ای، به آنچه بودی، به آنچه هستی و آنچه در آینده می‌خواهی باشی.
فقط همین ماه مبارک رمضان را تمرین کن وقت‌گذاشتن برای خودت را.
فقط همین ماه مبارک رمضان را تمرین کن اهمیت به خودت را.
و تمرکز کن و توجه کن به اینکه همین زمان کوتاه را فرصت داری زندگی کنی.
چه باید بکنی؟ چه می‌توانی برای نجات خودت از فرورفتن در غفلت‌ها انجام دهی؟
تصمیمی عاقلانه بگیر.
تمرین کن که هر روز سال، ساعتی یا حتی دقایقی را با خودت باشی.
با خودِ خودت.
سحر را دریاب.
سحر بهترین زمان رسیدن به خودت است.
بهترین زمانی که می‌توانی فارغ از همه هیاهوهای روز و اشتغالات گوناگون به خودِ خودت بپردازی.
و این را همیشۀ عمرت ادامه بده.
از سحرهای ماه مبارک شروع کن.
تو بیش از آنچه می‌اندیشی نزد خدا عزیزی.
تو بنده کریم اویی.
پس خودت را به دنیای غفلت‌ها، به دنیای غیر او نفروش.
زندگی تو ترکیبی از ذهن و واقعیت است.
زندگی تو ترکیبی از اندیشه و عمل است.
اگر یکی از آن‌ها در زندگی تو باشد و آن یکی نه؛ تو باخته‌ای، تو خسران‌زده‌ای.
اگر ذهن خداگرای تو با واقعیتی غیرخدایی، یا واقعیت خداپسند تو با ذهنیتی خداناشناس توأم شود؛
اگر اندیشه خداگرای تو تبدیل به عمل نشود؛ زندگی تو دوگانه خواهد شد و در عبودیت تو به خدا نقصان ایجاد می‌شود و تو برای خدا شریک قائل می‌شوی؛ چه بخواهی، چه نخواهی؛ چه بدانی و چه ندانی.
هماهنگی و همگامی این دو با هم لازم است تا تو را عبد کند.
و آغاز این مهمّ را از همین سحرهای با برکت ماه مبارک شروع کن.
با همین دعاهای سحر، با همین دعای ابوحمزه ثمالی که می‌گوید: «...اللّهُمَّ أَنْتَ الْقائِلُ وَقَوْلُكَ حَقٌّ وَوَعْدُكَ صِدْقٌ: «وَ سْئَلُوا اللّهَ مِنْ فَضْلِهِ» إِنَّ اللّهَ كانَ بِكُمْ رَحِيماً وَلَيْسَ مِنْ صِفاتِكَ يَا سَيِّدِى أَنْ تَأْمُرَ بِالسُّؤالِ وَتَمْنَعَ الْعَطِيَّةَ وَأَنْتَ الْمَنَّانُ بِالْعَطِيَّاتِ عَلَى أَهْلِ مَمْلَكَتِكَ، وَالْعائِدُ عَلَيْهِمْ بِتَحَنُّنِ رَأْفَتِكَ...».
خودت را محک بزن و خودت را بر آنچه در دعاها می‌خوانی عرضه کن تا ببینی چه اندازه کم گذاشته‌ای و چه اندازه باید تلاش کنی تا برسی. که رسیدن به او فقط با استغفار و توبه نصوح همراه است؛ زیرا که او «ارحم الراحمین» است، زیرا که او «غفار الذنوب» است.
پس دلت را با او در سحرهای ماه مبارک گره بزن و بخواه که گره باز نشود.
و بخواه که غفلت‌ها و زر و زیورها تو را مسحور خود نکند.
و بخواه همنشینی همیشگی با پروردگار جانت را...

ماه مبارک رمضان 1442