جایی نرو تا ایمانت حفظ بشه!!!!! درسته؟

بسم الله الرحمن الرحیم

ایمان خود را از روی آگاهی، درک، شعور و فهم انتخاب کن.
سیل که آمد، ممکن است درخت کهنسال تنومند چندین ساله را که ریشه سست دارد، از جا بکند و ببرد؛ اما گیاه ظریف و باریک و نازک ریشه‌دار که دوبرابر تنه، ریشه در خاک دارد سالم خواهد ماند.
تو آن گیاه ریشه‌دار باش که با سیل خروشان از بین نرود.

سال‌هاست که دشمنان من و تو، دندان تیز کرده‌اند که دین را از ما بگیرند، که اگر دین را گرفتند، غیرت هم خواهد رفت، شجاعت و دلاوری هم خواهد رفت و من و تو، یک انسان بی‌خاصیت خواهیم شد که به راحتی ما را و سرزمین‌مان تصاحب خواهد شد.
صد سال پیش، این همه راهزن فکر و عقیده و ایمان نبود. و انسان در آن زمان با یک ایمان حداقلی نیز می‌توانست راه سعادت را بپیماید.
اما امروز کارها و تلاش‎ها شده است تا فرهنگ ناب ایرانی، فرهنگی که ریشه‎های اسلامی دارد از ما بگیرند.
مقاومت کن در برابر این شیطان‌های مبین.
می‌پرسی چگونه؟
فکر و ذهنت را تقویت کن؛ با ایمان، با ایمان از روی آگاهی و شعور و فهم.
مدام خودت را تقویت کن، مدام آگاهی‌های مفید به فکرت بده تا تقویت شود ایمان درونی‌ات.
فکر و هوشت را به کار بینداز و بدان هیچ‌کس مادرزاد خردمند نبوده است.
می‌پرسی چگونه؟
خداوند در سوره آل عمران، آیه 190 می‌فرماید: «إِنَّ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ».
در خلقت آسمان‌ها و زمین اندیشه کن، در اختلاف روز و شب اندیشه کن که این‌ها نشانه صاحبان خرد است.
هر چه در این‌ها بیشتر اندیشه و تفکر کنی، عقل و خردت رشد بیشتری خواهد کرد.
در آیه بعد، نشانه صاحبان خرد را می‌فرماید: «الَّذينَ يَذْکُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلي‏ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَکَّرُونَ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ».
صاحبان خرد آن‌هایی هستند که ایستاده و نشسته و خوابیده، خدا را یاد می‌کنند. و آن زمان که در خلقت آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند، سر سجود به درگاه پروردگار عالمیان فرود می‌آورند و می‌گویند: «رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً»؛ پروردگارا تو این جهان را بیهوده نیافریده‌ای.
و اینگونه ایمان را وارد قلب و جان تو خواهند کرد. و نوش جانت خواهد شد ایمانی که از روی تفکر و آگاهانه است.
مقام معظم رهبری در بخشی از جلسه سوم کتاب «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن» می‌فرماید: «آن ایمانی که فلان مرد مسلمان دارد،[که] برای نگه‌داشتنش باید بگوییم روزنامه نخواند، فلان کتاب را نخواند، در کوچه‌بازار راه نرود، با فلان کس حرف نزند، سرما و گرما نخورد، آفتاب و مهتاب نبیند، تا بماند؛ این ایمان، متأسفانه نخواهد ماند. ایمانی لازم است که آنچنان آگاهانه انتخاب شده باشد که در سخت‌ترین شرایط هم آن ایمان از او گرفته نشود. «اِلّا مَن أُکرِهَ وَ قَلبُهُ مُطمَئِنٌّ بِالإِیمانِ» (نحل، آیه۱۰۶). آیه قرآن می‌گوید اگر در زیر شکنجه، برای خاطر آنکه دشمن را از خود، لحظه‌ای منصرف کنی، یک جمله گفتی، بگو؛ ایمان تو ایمانی نیست که با شکنجه از قلبت زائل بشود. آن ایمانی که خَبّاب‌بن اَرَت دارد، آهن را داغ می‌کردند به گردنش می‌چسباندند، شوخی نیست، آهن گداخته را به بدنش نزدیک می‌کردند و به پوست بدنش می‌چسبانیدند، او به‌خاطر آن ایمان آگاهانه‌ عمیقش، دست برنمی‌داشت، ایمان این است.»

ادامه دارد...

برداشتی آزاد از جلسه سوم کتاب «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن» مقام معظم رهبری.