قرآن و امام حسین (ع) (قسمت اول)

بسم الله الرحمن الرحیم

قرآن و امام حسین (ع) (قسمت اول)

دنیا براى بسیارى از مردم جاى زینت, تفاخر,لهو و لعب است; اما گروهى از مردان خدا هرگز فریب لذت هاي زودگذر را نمى خورند و بر اساس گفته قرآن کریم (تجارت, آنها را از ذکر خدا غافل نمی کند). آنان در دنیا زندگى مى کنند ، اما هرگز وابسته به دنیا نیستند. آنها فقط به خدا دل بسته اند و آنچه که در مسیر کمال است.
مونس آنان کتاب خدا و آیات الهی است ، آن گونه که اگر تمام مردم کره زمین بمیرند ، اما این کتاب همراهشان باشد, هرگز احساس تنهایی و وحشت نمى کنند.
امام حسین علیه السلام از جمله انسان های بی نظیر جهان هستي است که زندگى او با قرآن عجین شده بود. او از کودکى با قرآن همراه بود ، عاشق و دلداده قرآن بود. چون لب به سخن مى گشود, کلامش آیات قرآن بود و از قرآن دفاع مى کرد ، اگر نامه اى مى نگاشت ، دفاع از قرآن بود و سکوتش براى اندیشیدن در آیات آن بود.
با اذعان به نوشتار کوتاه نمى توان کاملا به زندگى قرآنى امام حسین علیه السلام پرداخت ، اما اجمالا به مواردى از آن اشاره خواهد شد.

عشق به قرآن در دوران کودکي

امام حسین علیه السلام از کودکی به قرآن عشق فراواني داشت ، زیرا آیات فراوانی از قرآن در خانه شان بر رسول خدا (ص) نازل گشت و بدون تردید ، امام حسین علیه السلام متاثر از فضاى قرآن حاکم بر خانواده بود.
از امام حسین علیه السلام سوال شد: از رسول خدا چه شنیدی ؟ فرمود: شنیدم که مى فرمود:
خداوند کارهاى مهم و بزرگ را دوست مى دارد و کارهاى پست و حقیر را نمى پسندد... و او (قل هوالله احد) و نمازهاى پنجگانه را به من آموخت.
و شنیدم که مى فرمود:
هرکه خدا را اطاعت کند ، خدا او را بالا مى برد و هر که نیت خود را براى خدا خالص کند, خدا او را نیکو سازد و بیاراید و هرکه به آنچه نزد خدا است ، اطمینان کند ، خدا او را بی نیاز کند و هرکس بر خدا بزرگى کند ، خدا او را خوار سازد.

عشق به آیات قرآن

اگرچه شنیدن تمام آیات قرآن براى امام حسین علیه السلام لذت بخش بود ، اما گاهی شنیدن برخى آیات ، آن هم از زبان پدرشان آنقدر لذت بخش بود که وصف آن را فقط خود ابى عبدالله علیه السلام مى دانست و بس.
امام صادق علیه السلام مى فرماید: پدرم برایم نقل فرمود که على ابن ابيطالب علیه السلام در حالى که امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) در محضر مبارک او بودند ، سوره مبارکه (انا انزلناه فى لیله القدر) را قرائت کرد. امام حسین عرض کرد: پدرجان ! گویا شنیدن این سوره از دهان مبارک تو ، شیرینی ویژه ای دارد امام على علیه السلام در پاسخ فرمود: اى فرزند رسول خدا و اى فرزندم ! من از این سوره خاطره اى دارم که تو از آن خبر نداری ، چون این سوره نازل شد ، جد تو پیامبر خدا (ص) مرا به حضور طلبید و آن را بر من قرائت کرد. سپس دست بر شانه راست من زد و فرمود: اى برادر و وصي من و اى سرپرست امت من پس از من ، و اى ستیزگر با دشمنان من تا روزی که برانگیخته شوند ! این سوره پس از من براى توست و سپس در شأن فرزندان تو . همانا برادرم جبرئیل رویدادهای امتم را برایم بازگو کرد و او آنها را همانند حوادث نبوت براي تو بازگو مى کند. این سوره در قلب تو و اوصیاء تو تا هنگام طلوع فجر قائم آل محمد علیه السلام نورى درخشان دارد.

ادامه دارد...

گردآورنده : پروانه مرادی سبزوار

منابع : نسیم آنلاین , خبرگزاری رسمی حوزه , بلاغ , ویکی تست , مجله فرهنگ کوثر