یکنواختی در بهشت(قسمت اول)

(بسم الله الرحمن الرحیم)

یکنواختی در بهشت(قسمت اول)

یکنواختی و دلزدگی را به دنبال ندارد؟, آیا جاودانگی در بهشت
فرق دنیا و آخرت:
چنانچه میان دنیا و عالم قیامت مشابهت هایى وجود دارد، تفاوت هایى نیز هست؛ درست مانند حیات افراد در عالم دنیا و زندگى طفل در رحم مادر، به طورى که تفاوت دوره نه ماهه تا حدود نود ساله دارد. بعضى از تفاوت هاى دنیا و آخرت از این قرار است:
1.ثبات و تغییر
در این جهان حرکت و تغییر هست؛ کودک، جوان مى گردد، کامل مى شود، به پیرى مى رسد و سپس مى میرد. در این جهان نوها کهنه مى شوند و کهنه ها از بین مى روند؛ ولى در جهان آخرت پیرى و کهنگى وجود ندارد و مرگى در کار نیست: آنجا جهان بقا و اینجا جهان فنا است. آنجا خانه ثبات و قرار و اینجا خانه زوال و فنا است.
2.زندگى خالص و ناخالص
در این جهان مرگ و زندگى با هم آمیخته است؛ هم حیوان است و هم جماد و هر کدام به دیگرى تبدیل مى گردد؛ ولى در آخرت یکپارچه حیات است. زمین آخرت، جواهر و سنگ ریزه هاى آن، درخت و میوه آن، همگى حیات دارند. حتى آتش آنجا درک دارد؛ قرآن مى فرماید: وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ ۚ عنکبوت (29 )، آیه 64 همانا منحصراً خانه آخرت، خانه اى است که زنده است.
آخرت یک موجود زنده و یک حیوان جاندار است، حتى اعضا و جوارح انسان فهم و درک دارند و سخن مى گویند. یس (36 )، آیه 65 و فصلت (41 )، آیه 21
3.کشت و درو
دنیا خانه کشت و بذر پاشیدن است و آخرت جاى بهره بردارى و دروکردن است. امام على علیه السلام فرمود:( امروز کار است و محاسبه نیست و فردا محاسبه است و کار و عمل نیست) نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتى، خطبه 42، صفحه 94
و «اى بندگان خدا! هم اکنون که زبان ها آزاد و بدن ها سالم است و اعضا فرمان مى برد و میدان فعالیت باز است؛ بکوشید»؛ همان، خطبه 196، صفحه 412
بهشت و بهشتیان
ما در این عالم تصور کامل و درستى از نعمت هاى بهشتى نداریم؛ آنچه هم مى دانیم، الفاظى است که از قرآن و روایات شنیده ایم و براى ما به طور آشکار قابل درک نیست. به نمونه هایى از اوصاف بهشت که در قرآن آمده، فهرست وار اشاره مى کنیم: همه با هم با صفا و صمیمیت زندگى مى کنند؛ هیچ گونه دشمنى، حسادت و کینه وجود ندارداعراف (7 )، آیه 42
در بهشت لغو، بیهودگى، دروغ، ناسزا، زخم زبان و... نیست. مریم (19 )، آیه 62 و واقعه (56 )، آیه 23
نسیم بهشتى بسیار مطبوع و دلربا و ملایم است، نه خورشیدى هست که گرماى آن ناراحت کننده باشد و نه زمهریرى که سرماى آن رنج دهد (76 )، آیه در وصف هواى بهشت همین بس که قرآن 36 مرتبه فرموده: گردن نهاده و در پاى درخت هایش نهرهاى آب زلال جارى است . درخت هایى که خشک شدن و فاسد گشتن و کهنه شدن ندارند و انواع و اقسام میوه وجود دارد. واقعه (56 )، آیات 28-31
وسعت بهشت به مقدار پهنه آسمان ها و زمین است. آل عمران (3 )، آیه132 براساس احادیث جایگاه ساده ترین افراد بهشت، به قدرى بزرگ است که هرگاه جن و انس بر او وارد شوند؛ جا و وسیله پذیرایى هست. بحار الانوار، ج 8، ص 120
هشت نعمت هاى دائمى دارد، نه فصلى رعد (13 )، آیه 35 و واقعه (56 )، آیه 33
در یک کلام بهشت و نعمت هاى آن، براى هیچ کس قابل تصور نیست، نعمت هایى که هیچ چشمى، ندیده و هیچ گوشى نشنیده است سجده (32 )، آیه 17
با توجه به این نکات، باید گفت که درست است که انسان از یکنواختى ملول و خسته مى شود و طالب تجدد و تنوع است.
هر زمان نو صورتى و نو جمال تا ز نو دیدن فرد میرد ملال
برخى گفته اند: این خصیصه ذاتى بشر است که مشتاق چیزهایى است که ندارد و داشتن و وصال، مدفن عشق و علاقه و خواستن است! اما نظر دقیق تر این است که اگر واقعاً چیزى مطلوب و محبوب غریزى و ذاتى و به خصوص فطرى انسان باشد، ممکن نیست که وصال و رسیدن، او را سرد و افسرده کند.
نعمت هاى بهشتى همه مطابق خواسته هاى ذاتى و فطرى انسان است؛ از این رو انسان هرگز از آن خسته و ملول نمى شود و هیچ گاه تمناى تعویض و تبدیل آن را نمى کند. همچون علاقه طفل به دامان مادر که هیچ گاه احساس خستگى نمى کند؛ بلکه نگران این است که مبادا مادر از او جدا شود. به همین جهت خداوند متعال در توصیف بهشت و بهشتیان مى فرماید: خالِدِینَ فِیها لا یَبْغُونَ عَنْها حِوَلاً
کهف (18 )، آیه 108
(جاودانه در آن خواهند بود و از آنجا درخواست انتقال نمى کنند.)
ادامه دارد...
گردآورنده:زینب قاری
منبع:سایت پرسمان