بهاییت را بیشتر بشناسیم

در قرن نوزدهم باببیت و بهائیت از جمله فرقه هایی بودند که با همدستی دولت های روسیه و انگلیس در ایران به وجود امدند و رهبران ان ادعاهای عجیبی از نیابت خاصه امام عصر گرفته تا پیامبری و حتی خدایی را بهه یدک کشیدند. بدون شک و با اطمینان می توان گفت که اگر بهائیت در زمان ناصرالدین شاه و به همت علمای شیعه و امیر کبیر نتوانست آنچنان رونق پیدا کند ، در دوران سلطنت پنجاه ساله رزیم پهلوی و به خصوص سیزده ساله هویدا به چنان رشد و جایگاهی رسید که شاید در تصور متولیان آن نیز نمی گنجد.

تاریخچه مختصر بهائیت :
برای شناخت بهائیت بهتر است ابتدا به شناخت ماهیت آن بپردازیم و این پرسش را پاسخ دهیم که بهائیت چیست ؟آیا بهائیت دین است یا فرقه ؟
رهبران بهایی ادعا می کنند که بهائیت دین جدیدی را به ارمغان آورده است .
دین در لغت به معنای ایمان ، عقیده ، و اعتقاد امده است و اصطلاحا در تعریفی عام به معنای اعتقاد به افریننده ای برای جهان و انسان و دستورات عملی متناسب با این عقاید می باشد . از این رو کسانی که معتقدند به افریننده ای نیستند و پیدایش جهان را تصادفی می دانند بی دین نامیده می شود. 1
در قرآن کریم دین در معانی متعددی چون جزا و پاداش اطاعت و بندگی ملک و سلطنت به کار رفته است . 2حضرت جوادی آملی در تعریف دین گفته اند دین مجموعه عقاید ، اخلاق ، قوانین و مقرراتی است که برای اداره امور جامعه انسانی و پرورش انسان ها می باشد.3 متکلمین در تعریف دین گفته اند : دین قوانین الهی است که وضع شده تا صاحبان عقل را با اختیار خودشان با اختیار به خیر ذات نائل سازد4 و همین طور نظر جامعه شناسان غربی که گاهی با برخی از تعاریف متکملمان شباهت دارد و دین را مجموعه اعتقادات به خصوص اعتقاد به موجود متعالی برابر گرفته اند5 نتیجه می گیریم که بها ئیت دین نیست ، بلکه "فرقه " می باشد . زیرا بررسی های تاریخی نشان می دهد که خاستگاه بهاییت الهی نیست بلکه جریانی ساخته شده به دست بشر می باشد که از سوی استعمارگران تاسیس گردیده است . بلکه " فرقه " می باشد.
واژه فرقه از ماده فرق و به معنای جدا کردن و گسستن و شکافتن است6 اما به لحاظ اصطلاحی به معنای گروه یا دسته یا جماعتی به کار رفته است که در درون یک دین مشخص و با حفظ دییدگاه های مشترک با دیگر گروه های همتای خود در مسادل و مباحثی با هم کیشان خود اختلاف کرده اند .7
بهائیت فرقه ای است منشعب از جریان بابیت که خود برخاسته از مکتب شیخی است . بنیانگذار فرقه بهادیت میرزا حسینعلی نوری ملقب به بها ءالله است ، وی در زمان ادعای بابیت علی محمد شیرازی ، جوانی بیست و هشت در تهران بود که در پی تبلیغ نخستین پیرو باب ملاحسین بشرویه ای در شمار گروندگان به باب در می آید . پس از اعدام علی محمد شیرازی ، برادر وی میرزا یحیی جانشین باب شد اما وی پس از چندین سال داعیه ی جانشینی باب را سر می دهد و مدعی من یظهره اللهی (یعنی کسی که خدا او را آشکار کر) و بعد ادعای شریعتی جدید و فرقه بهائیت را پایه گداری می کند. 8
پس از بها ءالله پسرش عباس افندی (عبدالبهاء) و پس از آن شوقی افندی (نوه دختری اش ) رهبری یهائیت را در دست می
گیرند. با مرگ شوقی و نبود جانشین ، مرکزی به نام بیت العدل ، که در زمان رهبری شوفی تاسیس شده بود ، عهده دار هدایت بهائیان می شود . از این زمان به بعد سیستم اداره بهائیت از شکل فردی به صورت یک تشکیلات حزبی در می آید که مدیریت آن زیر نظر نه نفر از اعضای اصلی آن می باشد .9
در ادامه مطلب به یکی از مهمم ترین خصوصیات این فرقه می پردازیم :
شبکه بهائیت و سیاست:
بهائیان از اغاز فعالیت خود ، طی تبلیغاتی که می کردند و هنوز هم می کنند ، شرکت در امور سیاسی را برای عموم پیروان خود ممنوع اعلام کرده است . آنان را از دخالت در سیاست محروم سا خته اند ، تا انجا که حتی تبلغات خود را برای ورود به جامعه بهادیت رووی همین پایه قرار داده اند. 10
در واقع بهائیان می خواستند با چنین پوششی بر سر بهائیان و مراکز انان در حقیقت سیاسی ، مداخله های سیاسی ، سرسپردگی و حمایت مامورین خارجی از بهائیت ایران را پنهان سازند.11

اما از همان روزی که پس از اعدام باب به ناصرالدین شاه سو قصد شد تا امروز ، کار بهائیان به سیاست گراییده است و بارها و بارها این امر به اثبات رسیده که بهائیان ایران هم در امور مختلف سیاسی در ایران دخالت کرده و می کنند و هم با جریان های سیاسی بین المللی وابستگی دارند.12
چنانچه سرسپردگی بهادیان به سفارتخانه روس در ایران و... بزرگان بهائیت را وا داشت تا در جهات خواست و مصالح سیاسی روس ها در ایران به حمایت از محمد علی شاه قاجار و تدوام رژیم استبدادی برخیزد و با مشروطیت و آزادیخوان و رهبران اسلامی ، مخالف استبدادی ، مخالفت کنند.13
به طوری که عبد البها در رساله سیاسیه می نویسد :
پس ای احبای الهی به جان و دل بکوشید و به نیت خاللصه و اراده صادقه در خیزخواهی حکومت و اطاعت دولت ید بیضا بنماید . این امر اهم از فرادض دین مبین است. حکومت بالطبع راحت و اسایش رعیت خواهد و نعمت و سعادت اهالی جوید و در حفظ حقوق تبعه و زیر دستان راغب و در دفع شرور متعدیان ساعی و صادل است زیرا عزت و ثروت رعیت شوکت و عظمت و قوت سلطنت باهره و دولت قاره است ... و حال انکه وظیفه و فریضه ی مواطبت امور روحانیه و ترویج شئون رحمانیه است و در هر وقت علمای دین مبین و ارکان شرع متین در عالم سیاسی مدخلی جستند و رایی زدند و تدبیری نمودند نشتیت14
و شمل 15موحدین شد و تفریق جمع مومنین گشت نائره فساد برافروخت. 16

در حقیقت این رساله در اثبات لزوم عدم مداخله روحانیت شیغه ،در همراهی و همقدمی با ازادیخواهان ، مشروطه خواهان و ... می باشد . در واقع رساله ای است بر علیه رهبران مشروطیت در ایران . پس از خلع محمد علی شاه ، نفوذ روس ها خنثی شد . به گواه تاریخ رهبران بهائی ، حکم جدایی دین از سیاست و عدم مداخله علمای روحانی در امور سیاسی را تنها برای علمای اسلام و ایران صادر کرده اند و خود را مشمول آن حکم ندانسته و با تمام وجود در صحنه سیاست فعال بوده و هستند .17
به نظر می رسد رهبران بهائی ظاهرا اعضای خود را از مداخله در امور اشکار سیاسی باز می دارد و در عین حال ان ها را به نفوز در امور ، اداری ، تجاری ، صنعتی ،زراعی ، معارف و علوم تشویق می کنند. 18
پس بهائیان از دخالت در امور سیاسیه تا جایی ممنوعند که با اصول اعتقادی انان که همانا وصول به هدف وحدت عالم انسانی است ف مغایرت داشته باشد. 19
جدایی دین از سیاست یک تز استعماری بود که اکثریت احزاب چپ و راست در آن دوران تبلیغ می کردند. اگرچه رهبران بهائیت خود همچون رهبران احزاب و گروه های سیاسی دوران مشروطه و پهلوی متصل به سیاست استعماری غرب بودند و حتی در دوران پهلوی چهره شاخص بهائیت در خدمت تشکیلات قراماسونوی ، صهیونیستی حکومت پهلوی بودند.

منبع : واکاوی در لُجنه / مریم صادقی
1) آیت االه محمد تقی مصباح یزدی / آموزش عقاید / ج 1/ ص 28 تا 33
2)فاتحه 4 / زمر 11/ بقره 193/ کافرون / 6 / انعام 161/ آل عمران 19
3) شریعت در آینه ی معرفت / آیت اایه جوادی آملی/ ص93
4) عبدالحسین خسرو پناه / کلام جدید / ص29
5) محمد جواد مشکور/ فرهنگ فرق اسلامی / ص87 تا 94
6) راغب اصفهانی/ مفردات / ص377 تا 378
7) ابومنصور عبدالقادر بغدادی / تایخ مذاهب اسلامی/ ص16
8)محمد صدری / بهائیت / دانشنامه جهان اسلام / ج 4 / ص733 تا 735
9) ارگان بهائیت ایران / مجله اخبار امری / دی ماه 1340 / ص60
10) اسماعیل رائین / انشعاب در بهائیت / ص99
11) سید محمد باقر نجفی / بهائیان / ص 756
12) اسماعیل رائین / انشعاب در بهائیت . ص 99
13) سید محمد باقر نجفی / همان / ص 766
14) پراکنده ساختن
15) گروه / اجتماع
16) عباس افندی / رساله سیاسیه / ج1/ ص 21-17
17) سید مصطفی تقوی / ماه عسل بهائیان در عصر پهلوی / مجله ایام شماره (29) / 6 شهریور 1386 / ص 56
18) عنایت الله سفید پوش / حکومت بهائی از دیدگاه دیانت یهائی / ص 77