فکرت را رشد بده

بسم الله الرحمن الرحیم
پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) می‌فرمایند: «إذا رَأيتُمُ الرَّجُلَ كَثيرَ الصَّلاةِ كَثيرَ الصِّيامِ، فَلا تُباهوا بِهِ حَتّى تَنظُروا كَيفَ عَقلُهُ»؛ اگر دیدید کسی بسیار نماز می‌خواند و بسیار روزه می‌گیرد، به او مباهات نکنید که این چه آدم فوق‌العاده‌ای است، تا اینکه توجه کنید که عقلش چگونه است.
از این نوع احادیث و آیات درباره تفکر و تعقل بسیار است که انسان را توجه می‌دهد که تمرکز فکر و عقلش را بیشتر و بیشتر کند.
این را هم باید دانست که تفکر سوای وهم و خیال است که بسیار نکوهیده شده است.

هر زمان به خودت، اعمالت، گفتارت و تمام آنچه از تو صادر می‌شود توجه کنی و آن‌ها را بررسی کنی که چقدر درست و طبق اصول بوده است، تو تفکر کرده‌ای.
هر زمان به آسمان‌ها و زمین و مخلوقات توجه کردی و آن‌ها را خلق خدا دانستی و از آن‌ها برای اموراتی که در پیش رو داری و یا آنچه در اکنون انجام می‌دهی الهام گرفتی، تو تفکر کرده‌ای.
هر زمان به تاریخ گذشتگان نگریستی و عبرت آموختی و آن را با اکنون خودت و جامعه مقایسه کردی، تو تفکر کرده‌ای.
هر زمان، دقایقی از روز را به آخرت و کالبدی که برای آخرتت ساخته‌ای اندیشیدی، توجه کردی و کارهایت را بر آن اساس تنظیم کردی، تو تفکر کرده‌ای.
...
هر چقدر فکر تو عمیق‌تر شود، باز هم جا دارد که عمیق‌تر از قبل توجه کند، تمرکز کند.
تا آنجا که دیگر تمام توجهش، تمام تمرکزش معطوف به آن موضوع خواهد شد، در اینجا توانسته عمق مطلب را بفهمد.
وقتی عمق مطلب را فهمیدی، این تمرکز وارد قلب و دلت خواهد شد.
اینجاست که آن موضوع برایت محسوس و ملموس خواهد شد.
حضرت امام حسن(علیه‌السلام) می‌‌فرماید: «اَلتَّفَكُّرَ حَيَاةُ قَلْبِ اَلْبَصِيرِ؛ به راستى انديشه است كه زنده مى‌كند دل بينا را».
در یک جایی حضرت امیر می‌فرماید: «اِفْکِرْ تُفِقُ؛ بينديش تا [از خواب غفلت ] به هوش آيى».
این‌قدر تمرین تمرکز و توجه و تفکر انجام بده تا وارد قلبت شود.
چون زمانی که وارد قلبت شد، محسوس و ملموس تو شد، زندگی حقیقی‌ات شروع خواهد شد.
و تو تازه متولد خواهی شد.
تولدی نو، تولدی که از رحم دنیا رخ می‌دهد و منِ جدیدی در تو زنده می‌کند